www.morinia.fora.pl

Daniel Saryoni

Traktat Ustanawiający Unię Kontynentu Zachodniego
sporządzony w Królewskim Mieście Valencia w dniu 31 maja 2009 roku

Wysokie Układające się Strony

Zdecydowane kontynuować nowy etap we wzajemnych relacjach tworzą na Kontynencie Zachodnim: Unię Kontynentu Zachodniego,
Potwierdzając swe przywiązanie do zasad wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i
podstawowych wolności oraz państwa prawa,
Pragnąc pogłębić solidarność między swymi narodami w poszanowaniu ich historii, kultury i
tradycji,
Chcąc umocnić demokratyczny charakter i skuteczność działania instytucji, tak aby były one w
stanie lepiej spełniać, w jednolitych ramach instytucjonalnych, powierzone im zadania,
Wyrażając mocną wolę popierania postępu gospodarczego i społecznego swych narodów
poprzez urzeczywistnienie rynku wewnętrznego oraz umacnianie spójności i ochrony środowiska
naturalnego, przy uwzględnieniu zasady stałego rozwoju, oraz prowadzenia polityki, która
zapewni, że integracji gospodarczej towarzyszyć będzie równoczesny postęp w innych
dziedzinach,
Zdecydowane realizować wspólnie kontynentalną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa, której
celem powinno być wspieranie pokoju, bezpieczeństwa oraz postępu na Kontynencie Zachodnim
i na świecie,
Zdecydowane ułatwić swobodny przepływ osób, przy zapewnieniu bezpieczeństwa swym
narodom, poprzez ustanowienie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, zgodnie z
postanowieniami niniejszego Traktatu,
Mając na uwadze dalsze kroki, które należy przedsięwziąć na rzecz rozwoju integracji
zachodnio-kontynentalnej,

Postanowiły powołać Unię Kontynentu Zachodniego i w tym celu uzgodniły, co następuje:

Rozdział I
Unia

Artykuł 1

1. Niniejszym Traktatem Wysokie Układające się Strony ustanawiają między sobą Unię
Kontynentu Zachodniego, zwaną dalej Unią.
2. Podstawowym celem istnienia Unii jest kształtowanie w sposób spójny i solidarny stosunków
między Państwami Członkowskimi oraz między
ich narodami.

Artykuł 2

Siedzibą Unii Kontynentu Zachodniego jest miasto Valencia w Królestwie Skarlandu.

Artykuł 3

Unia stawia sobie następujące cele:
1) potwierdzanie swej tożsamości na arenie międzynarodowej, zwłaszcza poprzez realizację
wspólnej kontynentalnej polityki bezpieczeństwa;
2) uzgadnianie wspólnego stanowiska na arenie międzynarodowej w sprawach dotyczących całego
Kontynentu Zachodniego;
3) umacnianie głosu Członków Unii na arenie międzynarodowej w sprawach dotyczących ich
wspólnych interesów;
4) ochrona praw i interesów przynależnych jej Państw Członkowskich;
5) utrzymanie i rozwijanie Unii jako przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w
której zagwarantowana jest swoboda przepływu osób, w powiązaniu z właściwymi środkami w
odniesieniu do kontroli granic zewnętrznych, azylu, imigracji oraz zapobiegania i zwalczania
przestępczości;
6) pełne zachowanie dorobku wspólnotowego (acquis communautaire) i jego rozwój, z
uwzględnieniem zakresu, w jakim polityki i formy współpracy ustanowione niniejszym Traktatem,
wymagają zrewidowania w celu zapewnienia skuteczności mechanizmów i instytucji Unii.

Artykuł 4

Unia określa i realizuje wspólną kontynentalną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa, obejmującą
wszystkie dziedziny polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, której celami są:
1) ochrona wspólnych wartości, podstawowych interesów, niezawisłości i integralności Unii;
2) umacnianie bezpieczeństwa Unii we wszelkich formach;
3) utrzymanie pokoju i umacnianie bezpieczeństwa międzynarodowego w tym ochrona ziem niczyich Kontynentu Zachodniego;
4) popieranie współpracy międzynarodowej;
5) rozwijanie oraz umacnianie demokracji i państwa prawa, a także poszanowanie praw
człowieka i podstawowych wolności.

Artykuł 5

Unia w swoim działaniu:
1. Opiera się na zasadach wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka oraz państwa
prawa, które są wspólne dla Państw Członkowskich.
2. Szanuje prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucjach Państw Członkowskich.
3. Szanuje tożsamość narodową Państw Członkowskich.
4. Zapewnia sobie środki niezbędne do osiągnięcia swych celów i prowadzenia swej polityki.

Artykuł 6

1.Dyrektywy i traktaty wpływające na dalszy kształt funkcjonowania Unii oraz roli Państwa
Członkowskiego w Unii podlegają każdorazowej ratyfikacji przez każde Państwo Członkowskie.
2.Jeżeli Państwo Członkowskie ratyfikuje dyrektywę lub traktat obowiązuje on od daty ratyfikacji
chyba że dyrektywa lub traktat stanowi inaczej.
3.Jeżeli Państwo Członkowskie nie ratyfikuje dyrektywy lub traktatu, prawo to nie obowiązuje
owego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 7

Unia w swych działaniach kieruje się polityką pokojowego podejścia do konfliktów wewnątrz Unii
oraz zaistniałych na arenie międzynarodowej.
Rozdział II
Prezydencja

Artykuł 8

1. Prezydencja jest to okres przewodnictwa administracyjnego w Unii przez rząd Państwa
Członkowskiego sprawującego prezydencję.
2.Prezydencja trwa 6 miesięcy.
3.Prezydencję Państwa Członkowskiego może skrócić tylko Rada Kontynentalna w przypadku gdy:
1) Prezydent Unii lub Państwo Członkowskie sprawujące prezydencję łamie postanowienia
Traktatu,
2) Prezydent Unii lub Państwo Członkowskie sprawujące prezydencję są bezpośrednim
zagrożeniem dla bezpieczeństwa Kontynentu Zachodniego.
4.Prezydencję może skrócić tylko Rada Kontynentalna i tylko w głosowaniu, gdy wniosek
skrócenia prezydencji zostanie poparty bezwzględną większością głosów.
5.Głosowanie jest ważne gdy weźmie w nim udział więcej niż połowa członków Rady.

Artykuł 9

1.Prezydentura jest to suma wszystkich prezydencji Państw Członkowskich.
2.W ciągu jednej Prezydentury Państwo Członkowskie może mieć swoją prezydencję tylko jeden
raz.
3.W ciągu jednej Prezydentury każde Państwo Członkowskie musi mieć swój okres prezydencji,
chyba że samo stanowi inaczej.
4.Kolejność prezydencji w jednej Prezydenturze każdorazowo określa Rada Kontynentalna.
5.Państwo Członkowskie z przyczyn wewnętrzno-krajowych może wnioskować w Komisji ds. stosunków wewnętrznych o przesunięcie terminu prezydencji lub anulowaniu jej z prezydentury.
6.W przypadku przesunięcia terminu prezydencji, kolejność w prezydenturze nie zmienia się, z
pominięciem państwa wnioskującego, które z Prezydentem Unii określa termin swojej prezydencji.
7.O anulowaniu prezydencji decyduje Prezydent Unii, który niezwłocznie musi o tym fakcie,
osobiście lub przez odpowiednie organy, poinformować Radę Kontynentalną.

Artykuł 10

1.Prezydentem Unii nazywamy szefa rządu państwa, które w danym okresie sprawuje prezydencję.
2.Prezydent Unii, wraz ze swym rządem, odpowiada za politykę wewnętrzną i zagraniczną Unii.
3.Prezydent Unii musi w swych działaniach dbać o dobro i opinię Unii i jej Państw Członkowskich.

Artykuł 11

1.Prezydent Unii może, w wyznaczonym przez siebie terminie, zorganizować szczyt rządów Państw
Członkowskich, któremu przewodniczy, chyba że postanowi inaczej.
2.Szczyt rządów Państw Członkowskich ma na celu określenie kompromisu postawy Unii i Państw
Członkowskich w ważnych i kontrowersyjnych sprawach dotyczących Kontynentu Zachodniego i
całego v-świata.

Artykuł 12

1.Prezydent Unii, osobiście lub za pośrednictwem wyznaczonych przez siebie osób lub organów,
reprezentuje stanowisko Unii na arenie międzynarodowej.
2.Prezydent Unii wraz z Komisją ds. Stosunków zagranicznych odpowiada za kontakty Unii z
innymi Organizacjami Międzynarodowymi i Państwami Trzecimi.
3.Prezydent Unii może wydawać zarządzenia i dyrektywy dotyczące administracji wewnętrznej
Unii oraz stanowiska Unii.
Rozdział III
Komisje

Artykuł 13

1.Komisje to organy pomocnicze przy Prezydencie Unii i Radzie Kontynentalnej.
2.Wyróżnia się następujące komisje:
1)Komisja ds. Stosunków wewnętrznych.
2)Komisja ds. Stosunków zewnętrznych. 3)Komisja ds. Ziem Niczyich Kontynentu Zachodniego.
4)Komisja ds. Edukacji
5)Komisja ds. Obronności.

Artykuł 14

1.Komisja ds. Stosunków wewnętrznych składa się z 1 do 3 członków, na którego czele stoi
Komisarz ds. Stosunków wewnętrznych.
2.Komisarz ds. Stosunków wewnętrznych jest równy pozostałym członkom Komisji, z tym
wyjątkiem, że to on reprezentuje Komisję ds. Stosunków wewnętrznych oraz odpowiada za prace
Komisji przed Prezydentem Unii i Radą Kontynentalną.
3.Członków Komisji ds. Stosunków wewnętrznych wybiera się z pośród wszystkich obywateli
Państw Członkowskich.
4.Członków Komisji ds. Stosunków wewnętrznych powołuje Rada Kontynentalna na wniosek
Prezydenta Unii.
5.Komisarza ds. Stosunków wewnętrznych powołuje Prezydent Unii.
6.Komisarzem ds. Stosunków wewnętrznych może być każdy obywatel Państw Członkowskich.
7.Kadencja członków Komisji ds. Stosunków wewnętrznych trwa 6 miesięcy.
8.Członków i komisarza może odwołać Rada Kontynentalna na wniosek własny lub Prezydenta
Unii, w głosowaniu więcej niż połowy członków Unii. Wniosek musi być poparty bezwzględną
większością głosów.
9.Odwołanie członków Komisji ds. Stosunków wewnętrznych może nastąpić tylko gdy:
1) Członek Komisji ds. Stosunków wewnętrznych łamie postanowienia Traktatu;
2) Członek Komisji ds. Stosunków wewnętrznych łamie prawa Unii;
3) Członek Komisji ds. Stosunków wewnętrznych działa na szkodę Unii, Państw
Członkowskich, Organizacji Międzynarodowych lub Państw Trzecich.
10.Punkt 9 stosuje się odpowiednio do Komisarza ds. Stosunków wewnętrznych.

Artykuł 15

1.Komisja ds. Stosunków zewnętrznych składa się z 1 do 3 członków, na którego czele stoi
Komisarz ds. Stosunków zewnętrznych.
2.Komisarz ds. Stosunków zewnętrznych jest równy pozostałym członkom Komisji, z tym
wyjątkiem, że to on reprezentuje Komisję ds. Stosunków zewnętrznych oraz odpowiada za prace
Sekretariatu przed Prezydentem Unii i Radą Kontynentalną.
3.Członków Komisji ds. Stosunków zewnętrznych wybiera się z pośród wszystkich obywateli
Państw Członkowskich.
4.Członków Komisji ds. Stosunków zewnętrznych powołuje Rada Kontynentalna na wniosek
Prezydenta Unii.
5.Komisarza ds. Stosunków zewnętrznych powołuje Prezydent Unii.
6.Komisarzem ds. Stosunków zewnętrznych może być każdy obywatel Państw Członkowskich.
7.Kadencja członków Komisji ds. Stosunków zewnętrznych trwa 6 miesięcy.
8.Członków i komisarza może odwołać Rada Kontynentalna na wniosek własny lub Prezydenta
Unii, w głosowaniu więcej niż połowy członków Unii. Wniosek musi być poparty bezwzględną
większością głosów.
9.Odwołanie członków Komisji ds. Stosunków zewnętrznych może nastąpić tylko gdy:
1) Członek Komisji ds. Stosunków zewnętrznych łamie postanowienia Traktatu;
2) Członek Komisji ds. Stosunków zewnętrznych łamie prawa Unii;
3) Członek Komisji ds. Stosunków zewnętrznych działa na szkodę Unii, Państw
Członkowskich, Organizacji Międzynarodowych lub Państw Trzecich.
10.Punkt 9 stosuje się odpowiednio do Komisarza ds. Stosunków zewnętrznych.

Artykuł 16

1.Komisja ds. Ziem Niczyich KZ składa się z 1 do 3 członków, na czele komisji stoi Komisarz ds. Ziem Niczyich KZ. 2.Komisja ds. Edukacji składa się z 1 do 3 członków, na czele komisji stoi Komisarz ds. Edukacji. 3.Komisja ds. Obronności składa się z 1 do 3 członków, na czele komisji stoi Komisarz ds. Obronności. 4.Członków Komisji wybiera się spośród wszystkich obywateli Państw Członkowskich.
5.Komisarzy powołuje Prezydent Unii.
6.Komisarzem może być każdy obywatel Państw Członkowskich.
7.Kadencja członków komisji trwa 6 miesięcy.
8.Członków i komisarza może odwołać Rada Kontynentalna na wniosek własny lub Prezydenta
Unii, w głosowaniu więcej niż połowy członków Unii. Wniosek musi być poparty bezwzględną
większością głosów.
9.Odwołanie członków Komisji może nastąpić tylko gdy:
1) Członek Komisji łamie postanowienia Traktatu;
2) Członek Komisji łamie prawa Unii;
3) Członek Komisji działa na szkodę Unii, Państw Członkowskich, Organizacji Międzynarodowych lub Państw Trzecich.
10.Punkt 9 stosuje się odpowiednio do Komisarza.

Artykuł 17

1.Głównymi celami i zadaniami Komisji ds. Stosunków wewnętrznych są:
1) Prowadzenie nadzoru nad wewnętrznymi pracami i prawami Unii;
2) Opiniowanie wniosków Państw Trzecich starających się o członkostwo w Unii;
3) Ochrona i modernizacja technicznych rozwiązań Unii;
4) Sprawdzanie zgodności z Traktatem i z innymi prawami Unii postępowania, prac i kształtu
Państw Członkowskich
5) Pomaganie Prezydentowi Unii i jego rządowi w sprawowaniu prezydencji.
2.Cele dodatkowe może określić Prezydent Unii lub Rada Kontynentalna w swych dyrektywach.

Artykuł 18

1.Głównymi celami i zadaniami Komisji ds. Stosunków zewnętrznych są:
1) Prowadzenie polityki informacyjnej na arenie międzynarodowej;
2) Dbanie o kontakty z Państwami Trzecimi i Organizacjami Międzynarodowymi;
3) Zapewnianie Prezydentowi Unii, Radzie Kontynentalnej i innym organom administracji Unii
stosownej wiedzy z zakresu bieżących wydarzeń na arenie międzynarodowej;
4) Rozwijanie współpracy, w porozumieniu z Prezydentem Unii, z Państwami Trzecimi i
Organizacjami Międzynarodowymi;
5) Pomaganie Prezydentowi Unii i jego rządowi w sprawowaniu prezydencji.
2.Cele dodatkowe może określić Prezydent Unii lub Rada Kontynentalna w swych dyrektywach.

Artykuł 19

1.Głównymi celami i zadaniami Komisji ds. Ziem Niczyich KZ są:
1) Ochrona ziem niczyich;
2) Nanoszenie nowych państw na mapę Kontynentu Zachodniego (warunki określone w załączniku 1 do traktatu);
3) Zapewnianie Prezydentowi Unii, Radzie Kontynentalnej i innym organom administracji Unii
stosownej wiedzy z zakresu ochrony ziem niczyich;
5) Pomaganie Prezydentowi Unii i jego rządowi w sprawowaniu prezydencji.
2.Głównymi celami Komisji ds. Edukacji są:
1)Promowanie uczelni Państw Członkowskich;
2)Ułatwianie obywatelom Państw Członkowskich nauki na uczelniach wewnątrz UKZ.
3) Pomaganie Prezydentowi Unii i jego rządowi w sprawowaniu prezydencji.
3.Głównymi celami Komisji ds. Obronności są:
1)Współpraca z Komisją ds. Ziem Niczyich KZ z zakresu obrony Ziem Niczyich;
2)Rozwijanie i modernizacja sił zbrojnych Państw Członkowskich;
3)Prowadzenie misji pokojowych i stabilizacyjnych w Państwach Członkowskich i Państwach nie będących członkiem UKZ tylko na ich prośbę lub w sytuacjach wyjątkowych określonych w załączniku 2.
4.Cele dodatkowe może określić Prezydent Unii lub Rada Kontynentalna w swych dyrektywach.
Rozdział IV
Rada Kontynentalna

Artykuł 20

Głównym organem ustawodawczym Unii jest Rada Kontynentalna.

Artykuł 21

1.Obradom Rady Kontynentalnej przewodniczy Przewodniczący Rady Kontynentalnej.
2.Przewodniczącego Rady Kontynentalnej powołuje Prezydent Unii na okres 6 miesięcy.
3.Obowiązkiem Przewodniczącego Rady Kontynentalnej jest dbanie o dobre imię i funkcjonowanie
Rady Kontynentalnej.
4.Przewodniczący Rady Kontynentalnej reprezentuje Radę Kontynentalną przed innymi organami
administracji Unii, Państwami Członkowskimi, Państwami Trzecimi i Organizacjami
Międzynarodowymi.
5.Przewodniczącym Rady Kontynentalnej może być jedynie Członek Rady.

Artykuł 22

1.Przewodniczący Rady Kontynentalnej może wnioskować w Radzie Kontynentalnej o powołanie
Zastępcy Przewodniczącego Rady Kontynentalnej.
2.Zastępca Przewodniczącego Rady Kontynentalnej odpowiada za dobre imię i funkcjonowanie, a
także przewodniczy obradom Rady Kontynentalnej podczas nieobecności Przewodniczącego Rady
Kontynentalnej.
3.Zastępcę Przewodniczącego Rady Kontynentalnej może powołać jedynie Rada Kontynentalna w
głosowaniu więcej niż połowy Członków Rady. Wniosek taki musi być poparty bezwzględną
większością głosów.
4.Zastępcą Przewodniczącego Rady Kontynentalnej może być jedynie Członek Rady.

Artykuł 23

1.Rada Kontynentalna wraz z Prezydentem Unii nadaje Unii impulsy niezbędne do jej rozwoju i
określa w tej mierze ogólne kierunki polityczne.
2. W skład Rady Kontynentalnej wchodzą maksymalnie dwaj Reprezentanci z każdego Państwa
Członkowskiego.
3. Reprezentanci Państw Członkowskich są wyznaczani przez władze poszczególnych krajów. W
szczególności Reprezentantami są: głowy państw oraz szefowie rządów i/lub Ministrowie Spraw
Zagranicznych Państw Członkowskich.

Artykuł 24

1.Każdy kraj ma jeden głos we wszystkich głosowaniach, równy głosom innych Państw
Członkowskich.
2.Wszelkie decyzje w Radzie Kontynentalnej podejmowane są bezwzględną większością głosów.

Artykuł 25

1.Rada Kontynentalna wydaje specjalne oświadczenia, dyrektywy lub dekrety, przedstawiające
stanowisko Rady w poruszanych kwestiach.
2. W oświadczeniach Członkowie Rady Kontynentalnej odpowiadają na zapytania skierowane do
Rady.
3. W dyrektywach lub dekretach zawiera się wskazówki, postanowienia prawne, dotyczące
wszystkich lub części państw Unii, których dane postanowienie dotyczy; lub prezentuje się
stanowisko Rady na arenie międzynarodowej.
Rozdział V
Członkowie

Artykuł 26

1.Państwem Członkowskim może stać się każde państwo, które spełnia wszystkie poniższe
warunki:
1) Uznaje się za organizację państwową w obrębie Kontynentu Zachodniego;
2) Posiada Ustawę Zasadniczą;
3) Posiada co najmniej jeden funkcjonujący organ sprawujący władzę zwierzchnią, oraz jeden
funkcjonujący organ sprawujący niezależną i niezawisłą władzę sądowniczą;
4) Posiada co najmniej 5 aktywnych mieszkańców uznających się za zamieszkujących dane
państwo;
5) Mieszkańcy ci uznają się za osoby podporządkowane tejże władzy.

Artykuł 27

Państwem Członkowskim nie może stać się państwo, które:
1)Rości sobie prawa do części lub całości terytorium innego państwa, lub swoją ideologią działać
będzie na szkodę Unii;
2)Łamie cele i założenia Traktatu;
3)Nie spełnia wymogów z Artykułu 26.

Artykuł 28

1.Każde z Państw Członkowskich wyrzeka się stosowania przemocy lub groźby jej użycia wobec
innych Państw Członkowskich.
2.Punktu 1 nie stosuje się w przypadku obrony autonomii terytorialnej.
3.Wszelkie spory Państwa Członkowskie zobowiązują się rozstrzygać na drodze dyplomatycznej.

Artykuł 29

Przyjęcie do Unii nie oznacza uznania państwowości danego kraju poprzez pozostałe Państwa
Członkowskie.

Artykuł 30

1.Państwo ubiegające się o przyjęcie do Unii składa wniosek w Komisji ds. Stosunków
wewnętrznych, w którym musi znajdować się zobowiązanie przestrzegania zasad Traktatu.
2.Komisarz lub członek Komisji ds. Stosunków wewnętrznych w ciągu 14 dni od wpłynięcia
wniosku sporządza raport dotyczący Państwa Trzeciego ubiegającego się o członkostwo w Unii.
3.Raport taki nie może zawierać opinii i rad, a jedynie opis stanu faktycznego według kryteriów
stawianych w Traktacie.
4.Komisarz lub członek Komisji ds. Stosunków wewnętrznych po 14 dniach od wpłynięcia
wniosku o członkostwo w Unii przesyła go do Prezydenta Unii, oraz przekazuje Radzie
Kontynentalnej wniosek oraz raport komisji.
5.Rada Kontynentalna głosuje w sprawie zatwierdzenia kandydatury. Głosowanie jest ważne, gdy
weźmie w nim udział więcej niż połowa Członków Rady.
6.Państwo wnioskujące o przyjęcie do Unii uznaję się za Kandydata do Unii, gdy wniosek zostanie
poparty większością głosów.
7.Akcesja Kandydata następuje w terminie wyznaczonym przez Radę Kontynentalną.

Artykuł 31

1.Państwo może zostać wykluczone z Unii tylko w przypadku gdy:
1) Łamie postanowienia Traktatu;
2) Nie spełnia kryteriów rekrutacyjnych określonych w Traktacie;
3) Działa na szkodę Unii;
4) Zagraża bezpieczeństwu Kontynentu Zachodniego lub v-świata.
2.Wniosek o wykluczenie z członkostwa z Unii może przedstawić Prezydent Unii lub Członek
Rady Radzie Kontynentalnej.
3.Wniosek o wykluczenie z członkostwa w Unii po wpłynięciu do Rady Kontynentalnej analizuje
Komisja ds. Stosunków wewnętrznych i sprawdza jego uzasadnienie i stan faktyczny z
postanowieniami i wymogami Traktatu.
4.W przypadku gdy wniosek jest nieuzasadniony procedura wykluczenia zostaje automatycznie
anulowana, o czym Komisarz ds. Stosunków wewnętrznych informuje Prezydenta Unii i Radę
Kontynentalną.
5.W przypadku gdy wniosek jest uzasadniony, Komisja ds. Stosunków wewnętrznych
przedstawia wyniki analizy Radzie Kontynentalnej oraz Prezydentowi Unii.
6.W Przypadku punktu 5 Rada Kontynentalna głosuje za wykluczeniem członka z Unii w
głosowaniu więcej niż połowy Członków Rady. Wniosek taki musi zostać poparty bezwzględną
większością głosów.
7.Termin usunięcia z Unii jest natychmiastowy po zakończeniu głosowania w Radzie
Kontynentalnej.

Rozdział VI
Postanowienia końcowe

Artykuł 32

1.Depozytariuszem niniejszego Traktatu są Państwa Założycielskie.
2.Z chwilą ratyfikowania niniejszego Traktatu przez wszystkich Członków Unii przeprowadza się
pierwsze zebranie Rady Kontynentalnej.

Artykuł 33

1.Na pierwszym zebraniu Rady Rada winna ustalić porządek prezydencji w Prezydenturze.
2.W okresie jak najszybszym Prezydent Unii i Rada Kontynentalna powinna powołać wszystkie
określone i opisane organy w Traktacie.

Artykuł 34

1.Niniejszy Traktat jest otwarty do przystąpienia dla każdego Państwa mieszczącego się w obrębie
Kontynentu Zachodniego.

Artykuł 35

1.Zmiana niniejszego Traktatu następuje na wniosek Państwa Członkowskiego lub Prezydenta Unii.
2.W głosowaniu muszą wziąć udział wszystkie Państwa Członkowskie, będące aktywnymi w chwili
zaproponowania zmian.
3.Zmiany przyjmuje się w głosowaniu jawnym, bezwzględną większością głosów wszystkich
Państw Członkowskich.

ZAŁĄCZNIKI

Załącznik 1
Państwo ubiegające się o umieszczenie na mapie Kontynentu Zachodniego musi zgłosić wniosek (według wzoru w załączniki 1a) do Komisji ds. Ziem Niczyich KZ.
Zgłoszenie się do Komisji ds. Ziem Niczyich KZ ws. przyznania terytorium nie jest równoznaczne z członkostwem danego państwa w Unii Kontynentu Zachodniego. Państwo ubiegające się o nadanie terytorium nie może przywłaszczyć sobie całego obszaru ziem niczyich! Ewentualne poszerzenie granic o nowe ziemie niczyje musi zostać uzgodnione z Komisją ds. Ziem Niczyich KZ.
Załącznik 1a
Wzór wniosku:
Nazwa Państwa ubiegającego się o przyznanie terytorium:
Typ: PAŃSTWO/KOLONIA
Strona internetowa państwa:
Dane kontaktowe GG/e-mail:
Graficzna propozycja terytorium:

Załącznik 2
Unia Kontynentu Zachodniego może z użyciem sił zbrojnych prowadzić misje pokojowe w celu zapewnienia bezpieczeństwa na terenie państwa członkowskiego lub państwa trzeciego znajdującego się na Kontynencie Zachodnim jego obywatelom w przypadku: gdy władze uznawane przez Unię lub w przypadku państw trzecich władze demokratyczne lub uznawane za rwładzę stabilnąr1; są zagrożone Zamachem Stanu.
Misje Stabilizacyjne są prowadzone na terytorium Państwa Członkowskiego lub Państwa Trzeciego wraz z siłami zbrojnymi i dyplomatami. Misje te są prowadzone gdy na terytorium Państwa członkowskiego lub Państwa Trzeciego nie istnieje stabilna władza (czyli taka, która potrafi rządzić krajem przez jedną kadencję określoną w ustawie zasadniczej danego państwa). Misje Stabilizacyjne mają na celu powołanie władz, które będą mogły rządzić krajem samodzielnie.
Misje pokojowe i stabilizacyjne są organizowane tylko na prośbę obywateli lub władz Państwa Członkowskiego lub Państwa Trzeciego ale poparte odpowiednimi dowodami.

(-) Jego Królewska Mość, Król Morinii Daniel I Maksymilian